Wielkie dzieła w wielkim wykonaniu

Od początku obecnego sezonu artystycznego koncerty łomżyńskiej Filharmonii uświetniają znakomici soliści. W sali przy ulicy Nowej 2 gościli już japoński pianista Kotaro Nagano oraz hiszpański wirtuoz gitary klasycznej Francisco Bernier. Jednak pomimo talentu oraz już imponujących umiejętności żaden z nich nie może się równać z artystą, który zagrał z łomżyńskimi filharmonikami 25 X. Eugen Indjic jest bowiem pianistą wyjątkowym. Gra od ósmego roku życia, a mając13 lat zadebiutował jako solista z towarzyszeniem Washington National Symphony Orchestra. Uczeń, między innymi, Artura Rubinsteina oraz Nadii Boulanger oraz laureat kilku konkursów pianistycznych, w tym VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie wystąpił w Łomży już po raz kolejny. W czasie poprzedniej wizyty trzy lata temu oczarował słuchaczy popisowym wykonaniem V koncertu fortepianowego Es-dur op. 73 L. van Beethovena.
Tym razem również sięgnął do kanonu pianistycznej klasyki, jednak zanim wydobył pierwszy dźwięk z klawiatury fortepianu, orkiestra Filharmonii Kameralnej pod batutą Tomasza Bugaja wykonała Divertimento D-dur KV 251 W.A. Mozarta. Ten przebojowy utwór o czysto rozrywkowej proweniencji stał się doskonałym wprowadzeniem do kolejnych, znacznie bardziej rozbudowanych kompozycji. Mozartowi udała się trudna sztuka nadania błahemu w sumie utworowi cech dzieła wysublimowanego, porywającego lekkością i rozmachem.
Urzekały zwłaszcza oba menuety: Menuetto (Tempo moderato) oraz Menuetto (Tema con Variazioni). Nie mogą się one co prawda równać z bodaj najbardziej znanym tańcem tego typu, który wyszedł spod ręki Mozarta, to jest  menuetem z Serenady na orkiestrę smyczkową G-dur –  Eine kleine Nachtmusik, ale ich wdziękowi trudno było się oprzeć. Po tej wyjątkowo długiej, bo składającej się z aż pięciu części introdukcji licznie zgromadzona publiczność doczekała się gwiazdy wieczoru. Wiadomo nie od dziś, że Eugen Indjic jest niezrównanym interpretatorem dzieł Fryderyka Chopina.  Być może to słowiańskie pochodzenie pozwoliło mu wydobyć wszystkie niuanse intonacyjne, romantyczny charakter oraz specyficzną aurę I Koncertu fortepianowego e-moll op.11, szczególnie w majestatycznym Larghetto oraz żywym, dynamicznym Rondo.
Zresztą sam Chopin podkreślał te cechy swego sztandarowego utworu pisząc o nim: ”Jest to jakieś dumanie w piękny czas wiosnowy, ale przy księżycu”. (Iwaszkiewicz „Chopin”, str. 87).
Publiczność doceniła wirtuozowskie wykonanie koncertu Chopina, nagradzając solistę burzą oklasków oraz owacją na stojąco. Po przerwie Filharmonia Kameralna p/d Tomasza Bugaja wykonała Symfonię A-dur KV 201 W. A. Mozarta. Czwartkowy koncert był debiutem przed łomżyńską publicznością jednego z najwybitniejszych polskich dyrygentów, kierownika Katedry Dyrygentury  Uniwersytetu  Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie. Tomasz Bugaj miał dyrygować w Łomży już półtora roku temu, jednak zmogła go wówczas choroba i orkiestrę poprowadził młody dyrygent Michał Czubaszek.
Tym razem już nic nie stanęło na przeszkodzie i orkiestra mogła wznieść się na artystyczne wyżyny pod batutą jednego z najwybitniejszych polskich kapelmistrzów, a słuchacze rozkoszować się tą idealną symbiozą.
Symfonia A-dur KV 201 to w przebogatym dorobku Mozarta dzieło wyjątkowe. Napisane przez 18-letniego kompozytora w roku 1774 zalicza się do tzw.  Symfonii Salzburskich i jest jedną z najbardziej dojrzałych kompozycji austriackiego kompozytora. Zachwycającej do dziś klasyczną formą oraz misterną orkiestracją, szczególnie w takim wykonaniu, jak w czwartkowy wieczór. Orkiestra Filharmonii Kameralnej im. Witolda Lutosławskiego w Łomży ponownie udowodniła, że równie dobrze prezentuje się akompaniując soliście, jak też w utworze symfonicznym, opartym na idealnym zgraniu i współpracy wszystkich instrumentalistów. A kolejna okazja by przekonać się, z jaką łatwością łomżyńscy filharmonicy radzą sobie z arcyciekawymi kompozycjami klasycznych mistrzów już za dwa tygodnie. Warto więc przekonać się osobiście, że muzyka poważna jest taką często tylko z nazwy, a tak naprawdę jest melodyjna, przebojowa i niezwykle interesująca.


tekst: Wojciech Chamryk
zdjęcia: Elżbieta Piasecka - Chamryk