Kwiaty i znicze na grobie płk. Jerzego Sawy–Sawickiego

Jerzy Sawa-Sawicki urodził się 7 stycznia 1886 roku w Reginpolu w pow. Orszańskim. Stanął przy boku Józefa Piłsudskiego i uważał jak on, że młodzież polską należy wychować w duchu rycerskim, śmiałych przedsięwzięć i zdecydowanej woli zwycięstwa. Był jednym z założycieli Związku Walki Czynnej, który przekształcił się później w Związek Strzelecki. Uczestniczył w całym szlaku bojowym I Brygady Legionów Polskich, dowodził 33 Pułkiem Piechoty w Łomży i brał udział w wojnie obronnej 1920 r. z bolszewikami. W trakcie walk pod Osowem k/Radzymina pełnił funkcję dowódcy brygady, w skład której weszli młodzi żołnierze ks. Skorupki. Kiedy 14 sierpnia w szeregi młodych żołnierzy wkradła się panika i oddziały polskie zaczęły się wycofywać pod wściekłymi atakami bolszewików, Jerzy Sawa Sawicki jako doświadczony, ostrzelany dowódca powstrzymał rejteradę żołnierzy, co pozwoliło poprowadzić skuteczny kontratak i ostatecznie przegonić najeźdźców. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Zmarł w Łomży na atak serca w dniu 10 listopada 1922 roku, w wieku 36 lat. Na pomnik i pogrzeb złożyli się jego żołnierze.


Życiorys na podstawie portalu historialomzy.pl.